We hebben een brochure uit 1929 over "Les Foyers Collectifs", een coöperatieve huurdersmaatschappij in Anderlecht (Moortebeek), kunnen redden van het definitief verdwijnen. Spijtig genoeg hebben we geen Nederlandstalige vertaling teruggevonden.
Over "Les Foyers collectifs"
In 1921 werd de coöperatieve huurdersmaatschappij "Les Foyers collectifs" gesticht met als doel een nieuwe tuinwijk aan te leggen. Ze kocht een twintigtal hectare aan in Anderlecht, dicht bij het oude dorpje Moortebeek.
Ongeveer 360 woningen werden gebouwd in de volgende jaren en vanaf 1923 werden ze voor het eerst bewoond. De bewoners kregen te kampen met heel wat problemen: ongeasfalteerde en modderige wegen die niet voorzien waren van riolering of straatverlichting. De huizen waren onafgewerkt en drinkbaar water was niet beschikbaar. Er waren geen winkels noch scholen in de buurt en openbaar vervoer naar de stad was onmogelijk. De straten zijn genoemd naar bekende schrijvers: Sévigné, Ronsard, Rabelais, Tolstoj, Vergilius, Shakespeare, Lamartine, Homerus, Corneille en Fénelon.
Vandaag de dag is Moortebeek een gezellige buurt die haar eigenheid en uniforme uitstraling heeft weten te behouden. Dit heeft de stad te danken aan de coöperatie die de kleur van de gevels en de keuze van materiaal voor de ramen en de infrastructuur bepaalt.
Lees het hele Wikipedia-artikel
Wooncoöperaties in België
In België kregen de wooncoöperaties voet aan de grond na de Eerste Wereldoorlog. Grote delen van het land waren verwoest. Er was een groot tekort aan woningen voor de terugkerende en groeiende populatie. Onder impuls van de socialistische minister van arbeid Joseph Wauters werd in 1919 de Nationale Maatschappij voor Goedkope Woningen en Woonvertrekken (NMGWW) opgericht. De Maatschappij had tot doel om goedkope huurwoningen voor gezinnen met lage inkomens te laten bouwen. Zowel regionale en lokale bouwmaatschappijen als wooncoöperaties werden ondersteund met technische knowhow en goedkope leningen (aan 2,75% op 66 jaar).
In de jaren twintig van vorige eeuw werden verschillende wooncoöperaties opgericht, vooral in en rond Brussel, waar de bewoners mee beslisten over de bouw van hun woonwijk. Tevens werd gepleit voor de aanstelling van gekwalificeerde architecten en stedenbouwkundigen door middel van wedstrijden. Samen werkten zij aan innovatieve woonwijken die geïnspireerd waren op de Engelse tuinwijkgedachte. Ze bouwden tuinwijken op goedkope gronden buiten de stad. In die wijken werden vaak ook collectieve voorzieningen gebouwd, zoals scholen, gezondheidscentra en coöperatieve winkels, maar ook sportcentra, conferentiezalen of bibliotheken.